Jezus vervolgt die fantastische vergeving met zijn getuigenis over Hemzelf: het licht van de wereld. De Waarheid die als openbarend Licht tot ons komt. Het Licht dat de duisternis verdringt.

Precies zoals bij die overspelige vrouw. De mensen willen haar stenigen. Hadden zij daar recht toe? Jazeker: de wet gebood het zelfs. Ze brengen deze vrouw bij Jezus, het Licht van de wereld; Jezus, de Waarheid in persoon. De enige die werkelijk kan, mag en had kunnen oordelen.

En wat doet Jezus? Hij gaat naast haar staan. Maakt zich klein door te knielen - nederig - en schrijft in het zand. Hij wijkt niet van haar zij en is bereid de stenen op te vangen. En als dat niet gebeurt en er niemand meer is dan staat Het Licht van de Waarheid op en kijkt naar de vrouw zonder enig oordeel: "Ik veroordeel je niet!"

Hoe moet die vrouw zich gevoeld hebben, toen Jezus haar aankeek in dit gesprek en zonder veroordeling zei: "Ga naar huis en zondig vanaf nu niet meer"? Naar huis? Als betrapte, maar door Jezus niet veroordeeld? Hoe voel je je als het Licht en de Waarheid in jouw diepste binnenste kijkt en je niet veroordeelt? Terwijl jouw zonden zichtbaar zijn? Schaam je je dan niet een beetje?

Wanneer je kijkt in het Licht van de Allerheiligste, gaan je ogen eerst even knipperen. Want zoveel liefde kunnen we niet aan. Het confronteert ons met onze eigen tekortkomingen - ons falen, onze gebreken en zonde. Het maakt je misselijk van jezelf. Je sterft als het ware ter plekke.

Totdat je de woorden hoort: "Ik veroordeel je niet - ik heb een ander leven voor je! Je mag gaan wandelen in Het Licht. Je mag gaan leven in De Waarheid, die een persoon is"
En die waarheid maakt je vrij. Vrij van de duisternis waarin je leefde. Vrij van het oordeel van de mensen. Vrij in de liefdevolle vergeving van de Waarheid.

U zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u bevrijden.’

  • Joh 8: 32