Maar dat is natuurlijk niet waar, want dat zou kunnen betekenen dat als ik met mijn kerk de juiste leer heb, het aan die ander ligt dat ze "fout" denken en handelen. En dat zij dus moeten veranderen, om te kunnen spreken van eenheid.

In een gunstiger geval durf ik wel eens te erkennen dat mijn kerk en onze theologie ook tekortkomingen heeft of op zijn minst wat vragen oproept. Juist die erkenning maakt mij een stuk meer benaderbaar voor die andere kerk. Die overigens hetzelfde probleem heeft.

Maar ook al wil je je kwetsbaar en corrigeerbaar opstellen, dan nog is het niet altijd haalbaar om een eenheid in geloof in alle zaken te krijgen. Dat zal zelfs niet eens lukken in een lokale gemeente! De oprichters van mijn kerkgenootschap hebben als doelstelling opgeschreven: "Eenheid in hoofdzaken, verscheidenheid in bijzaken en liefde in alle zaken!"

Dat vind ik een mooi statement, wat goed overeenkomt met de opdracht van onze heer Jezus in Johannes 13:35:

'Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’

Het zal niet altijd lukken om in geloof en de beleving van het geloof eenheid te kunnen behalen. Maar eenheid in liefde is wél haalbaar. Dat is dan wel een eenheid die je best wat gaat kosten, maar juist dat aspect van liefde boven theologische eenheid en eenheid in beleving is een getuigenis naar de wereld toe. Om de simpele reden dat er dan geen sprake is van verdeeldheid.